Yogyakarta, Solo, Surabaya en Banyuwangi

Dag 292
Om 7 uur op gestaan en om kwart over 7 stond ons ontbijt klaar. Om 8 uur werden we opgehaald met een minibus bij ons hotel, deze bracht ons naar het dichtstbijzijnde treinstation, dit was ongeveer een uur rijden. Op het station aangekomen, kregen we onze trein ticket en de trein zou om 10 over 10 vertrekken. Jammer genoeg had de trein veertig minuten vertraging, en zat deze ook nog overvol. Twintig minuten later dan de originele tijd (de trein heef dus tijd ingehaald) kwamen we aan in Yogyakarta. Vanaf het station naar ons hotel gelopen, hier aangekomen, viel deze toch wat tegen. Eerst hebben we een brommer geregeld voor naar de Borobudur te gaan, daarna een nacht tour naar de vulkaan Gunung Merapi, ook nog en Javaanse kookcursus geregeld en een treinticket naar Solo toe, onze volgende bestemming.

Dag 293
Deze nacht erg slecht geslapen, veel lawaai door de buren in het hotel om 4 uur 's nachts, zijn wij om 6.15 uur vertrokken richting de Borobudur op de brommer. We reden op gps, dus allemaal kleine tussendoor weggetjes genomen naar de tempel toe. Veel mooie plekjes gezien. Een uur later kwamen we aan bij de Borobudur. Het was gelukkig nog vrij rustig. We zijn eerst tot het bovenste terras gelopen, en zo de terrassen afgedaald, wat een bijzondere tempel. Hier hebben we een tweetal uur doorgebracht en daarna nog het museum bekeken, dat stelt niet veel voor. Vanaf de Borobudur zijn we naar de tempels van Prambanan gereden, dit was een uurtje op de brommer. Deze tempel leek op de tempels in Thailand en Cambodja. Hier had je een groot complex en drie kleinere tempels, welke ze nog aan het renoveren waren. Hier ook en tweetal uur rondgelopen. Daarna terug naar Yogyakarta gereden en gerust, we waren best moe van het vroege opstaan en het slechte slapen. Tegen de avond bij Via Via gegeten, dat is een Belgisch organisatie, die in 1995 in Yogyakarta is gekomen, ze hebben ook een paar restaurants in België. In dit restaurant hebben we morgen ook een kookcursus.

Dag 294
Iets later opgestaan, we moesten om 9 uur aanwezig zijn bij de kookcursus, hier op de fiets heen gegaan. Eerst zijn we met de lerares naar de markt geweest om alle ingrediënten te kopen, ook het vlees. Erg leuke rondleiding gehad met veel informatie. Veel groenten hebben nog Nederlandse namen (wortel, bloemkool). Tijdens de les hadden we gekozen voor Beef Redang en een groente soep. Verder hebben we nog allemaal side dishes gemaakt. Het was een erg leuke kookcursus met een super lerares. Zeker een aanrader voor mensen die naar Yogyakarta gaan en daar in geïnteresseerd zijn. Na de kookcursus hadden we nog zoveel eten over, dat we dat mee naar het hotel kregen. In de avond hebben we er met de eigenaren en de werknemers van het hotel van gegeten, zij hadden er zelf nog wat bij gemaakt. Een super gezellige avond gehad.

Dag 295
Erg lang uitgeslapen en om twaalf uur uitgecheckt. Daarna naar het Kraton (Sultans paleis) geweest. Hier was het verschrikkelijk druk, de hele scouting van heel Indonesië was hier aanwezig. zei hadden en week kamp. Daarna inkopen gedaan voor onze Merapi tocht. Tegen twee uur kwamen we in het hotel terug en daar werden we gelijk geroepen om mee te helpen met koken, hier een chicken noodle gemaakt en gezamenlijk met de familie opgegeten, weer super gezellig. Voor de rest gerust en in de avond het plaatselijke Yogyakarta eten gegeten met een Nederlands koppel, om eerlijk te zijn, dit was niet te vreten. Daarna ijsjes gekocht voor de familie van het hotel om te bedanken voor het eten, hier waren ze super blij mee. Om tien uur werden we opgehaald voor een twee uur durende rit naar het vertrekpunt van de Gunung Merapi, de rest lees je de volgende dag.

Dag 296
Na een kop thee te hebben gehad, gingen we om één uur vertrekken met een groep van 11 mensen. Het weer was al slecht toen we begonnen, regen en kou. Het eerste stuk was al heel erg pittig en daar deden we een half uur over. Even gerust en dan verder voor drie kwartier, wat nog pittiger was, we dachten als we dit voor vier uur moeten doen redden we dat nooit. Weer een rustpauze gehad en dan een stuk van drie kwartier die een stuk beter ging, we hadden volop moed nu. Tijdens de rustpauze kwamen we een Belgisch Koppel tegen met hun eigen gids. Daarna hadden we een wat minder pittig stuk, maar tien minuten voor het rustpunt zei de gids opeens dat het te gevaarlijk word en daarboven kunnen we toch geen zonsopgang zien dus we stoppen hier. Wij waren het er niet mee eens, want ze hadden gezecht met slecht weer ga je tot vijfhonderd meter voor de top. Eerst even gewacht tot de rest van de groep kwam, we zaten te koukleumen in een super klein grotje. een drie kwartier later kwam de laatste van onze groep aan, Toen die er was hebben wij ons kwaad gemaakt en gedreigt dat we een deel van ons geld terug wilden en toen zei één van de gidsen uiteindelijk ik neem iedereen die verder wil mee naar de summit. We waren nog maar met vier die verder wilden, de gids was vrij boos dus een stuk waar je normaal minstens drie kwartier over doet hebben wij in een half uur bijna rennend moeten doen. Maar we stonden dan toch op de top, oké zonder uitzicht en zonder zonsopgang. Bij de krater konden we door het slechte weer niet komen, maar we waren wel supertrots op onszelf dat we dit hebben gehaald. Het Belgische koppel kwamen we ook hier weer tegen. Naar beneden lopen heeft ons ook zeker drie uur geduurd en het was erg glad. Natuurlijk heeft Femke al ergens boven op de berg een smak gemaakt en de knie lichtjes verdraaid, elke stap deed erg pijn. De groep kwamen we alweer snel tegen en zelfs ook weer ingehaald, konden we beneden weer op hun wachten. Ook de terugweg veel plens buien over ons heen gekregen. Beneden stond een pannenkoek voor ons klaar en daarna met de bus terug naar Yogyakarta, in de bus allebei direct in slaap gevallen. bij het hotel aangekomen hebben we alles uitgehangen om te drogen en daarna stond de familie erop dat we een kamer gingen gebruiken voor onze trein vertrok. Eerst heerlijk gedoucht en daarna even geslapen. Rond drie uur afscheid genomen van de familie, ze stonden te huilen dat we weg gingen, wat een lieve familie. Een taxi gepakt naar het treinstation. De treinrit was vijftig minuten  en het hotel zat dicht bij het hotel. Wat een kamer kregen we voor dat geld, snel gegeten in het hotel, niet erg bijzonder en daarna heerlijk geslapen.

Dag 297
De plannen zijn iets anders verlopen, we wilden eigenlijk Candi Sukuh bezoeken, maar toen we wakker werden waren we behoorlijk stijf van de trekking en hebben we besloten om een dag rustig aan te doen. In de middag een uurtje gepooled, hier werden de ballen na elke potje weer voor je terug gelegd, door iemand die bij de tafel stond, erg decadent. Daarna nog de film 'Now you see me 2' gezien in de bios, erg leuke film, in dit winkelcentrum ook nog gegeten.

Dag 298
Om kwart voor acht hebben we een vier uur durende trein rit naar Surabaya genomen, Hier hadden we een cocon hotel geboekt, hier slaap je met zijn tweeën tussen drie muren, met bij de ingang een rolgordijn, een Japanse stijl van hotel. De oude stad van Surabaya lag een beetje ver wandelen van ons hotel af, dat lukte nog niet met onze benen. We hebben wat rond gekeken in de winkelcentrums in de buurt van het hotel.

Dag 299
Een lange reisdag staat vandaag op de planning, we gaan vandaag van Surabaya, tot de grens van Bali, Banyuwangi. Vanuit dit dorpje hebben we morgennacht een bezichtiging aan de Ijen vulkaan geregeld. De treinrit duurt zes en een half uur. Op het station een bemo, een soort busje, naar de homestay gepakt. Dit was best ver weg nog, maar wel echt slapen bij mensen thuis. In de avond onze gids ontmoet en die heeft ons naar een restaurant gebracht voor diner. Erg lekker en veel. In de nacht heeft Kenny natuurlijk België-Hongarije gekeken. Gefeliciteerd voor België.

Dag 300
Uitgeslapen op dag 300, want ’s nachts gaan we Kawah Ijen beklimmen. Dit is een vulkaan waar je blue fire kan zien en waar elke dag mijnwerkers sulpher weghakken. Zij tillen per keer 90 kilo uit de krater en doen dit twee keer per dag en verdienen hiervoor 700 Rupiah per kilo (ongeveer 5 Eurocent per kilo). Om half 1 in de nacht vertrokken we, overdag voornamelijk gerust voor de tocht. Toch in de avond ook nog 2 uurtjes geslapen.

Dag 301
Zoals gisteren al gezegd vertrokken we om half 1 naar de vulkaan. Dit deden we door middel van een jeep en onze gids reed, ongeveer anderhalf uur later kwamen we aan en vertrokken we aan de tocht. Het eerste uur was omhoog lopen naar de krater toe. Nog onderweg gestopt aan de slaapplaats van de mijnwerkers, erg armoedig. Voor de mijnwerkers hadden we sigaretten en koekjes mee, dat appreciëren ze heel erg als ze dat krijgen van de toeristen en dan pakken ze even een pauze om te roken of te eten. Om drie uur waren we aan de top van de krater, waar je voor het eerst het blauwe vuur kon zien, vanaf hier nog niet erg bijzonder. Vanaf de krater rand is het ongeveer een half uur naar beneden lopen naar het blauwe vuur toe. Hoe dichter je daarbij kwam hoe indrukwekkende het was. Wel heb je onder in de krater een gasmasker nodig tegen de giftige rook, en dan te bedenken de meeste mijnwerkers werken zonder gasmaskers. Dit moeten ze zelf kopen en wordt niet voorzien door het bedrijf waar ze voor werken, dus de meesten werknemers hebben geen geld voor een gasmasker. Onder aan de krater hebben we gewacht tot de zon op was. De zonsopgang was rond vijf uur en dan konden we eindelijk het krater meer zien en de mijnwerkers aan het werk, gelukkig waren op dit moment ook al de meeste toeristen weg. Hier nog een tijd rondgelopen en daarna weer de weg terug naar boven. Kenny heeft nog geprobeerd een mand van een mijnwerker op te tillen, maar dit is veel te zwaar. En dan te bedenken dat sommige mijnwerkers al boven de zestig zijn. De terugweg naar de parking nog met een jonge mijnwerker gepraat, die graag Engels wilde leren om ook een gids te worden. Onze gids steunt jonge mijnwerkers of zonen van mijnwerkers om hun uit dit slechte milieu te halen. Gelukkig heeft ook een Frans koppel de mijnwerkers geholpen door ze trolleys te geven zodat de weg vanaf de krater naar de parking, minder zwaar wordt. De jonge mijnwerker vertelde dat al zijn geld van het mijnen naar zijn zoontje van twee gaat, want deze ligt op sterven, vandaar dar hij probeert ander werk te krijgen wat meer verdient. Na de wandeling konden we nog naar een waterval gaan, maar het begon te regenen dus zijn we naar het hotel gebracht waar we een nacht hadden geboekt. Even geslapen en voor de rest veel gerust en de zwavelstank van ons af proberen te wassen, nog steeds niet gelukt. In de avond gegeten en vroeg naar bed gegaan. Morgen nemen we afscheid van het mooie eiland Java en vertrekken we naar het volgende eiland, Bali.