Ubud

Dag 334
We zijn vertrokken van Nusa Lembongan. Natuurlijk werden we te laat opgehaald bij het hotel, maar dat zijn we al gewend. Met de boot naar Sanur gegaan waar we werden opgewacht door een minibus. Vanaf Sanur was het ongeveer een uur rijden naar Ubud toe. Hier ongeveer afgezet bij ons hotel en er stond een thee met koekjes voor ons klaar. Daarna afgesproken met Lizzie, en met haar over de Ubud market gewandeld, een erg gezellige markt. In de avond gegeten bij een goede pizzeria.

Dag 335
Een rustige dag gehad, eerst rustig ontbeten en daarna Ubud verkend. Hier het paleis bekeken, wat niet erg bijzonder was en enkele tempels. Het dorpje is erg gezellig, maar ook zeer toeristisch. Monkey forest moet erg leuk zijn om te zien, maar we hadden geen zin in agressieve apen om ons heen.

Dag 336
Vandaag naar de grote stad van Bali gereden, Denpasar. We gingen op zoek naar een externe harde schijf. Eindelijk een elektronica winkelcentrum gevonden. In de stad wat rond gereden en daarna met de kustweg terug naar Ubud gereden. De kustweg stelde niks voor, gewoon een lelijke snelweg. In Klungkung nog even gestopt voor een monument en een paleis, deze alleen allebei van de buitenkant bekeken. Vanaf dit drop terug gereden naar Ubud.

Dag 337
Weer een dagje met Lizzie afgesproken. Rond 11 uur was Lizzie bij ons, en zijn we vertrokken naar een Luwak Coffee Farm. Het speciale aan deze coffee farms is, dat ze Luwak (Civet kat) koffie hebben. Deze koffie worst gemaakt van koffie bonen die door civet katten worden uitgepoept. De oorsprong hiervan is dat de arme mensen in Indonesië geen koffiebonen konden kopen maar wel vonden ze deze bonen in de poep van de civet kat, die ze schoonmaakten en roosterden. Nu is het één van de duurste koffies ter wereld en is het ongeveer 400 tot 600 euro per kilo koffiebonen. Dit wilden we natuurlijk wel een keer proberen. De eerste farm waar we langs gingen, vonden we de mensen niet vriendelijk en leek het ons gemaakt voor massa toerisme. Verder gegaan en prachtige rijstvelden gezien, jammer van de vele toeristen. Daarna zagen we een bordje van een farm, die iets van de weg afzat en hierheen gereden. Dit was al veel minder toeristisch. Hier eerst een leuke rondleiding gehad en de civet katten gezien. Daarna mochten we 10 gratis koffie en thee soorten proberen. Voor de Luwak koffie moesten we een 4 euro voor betalen, dit gedeeld met ons drieën. De Luwak koffie vonden we zelf niet verkeerd, maar ook niet bijzonder. Voor de rest Bali koffie, coconut koffie, vanille koffie, gember koffie, ginseng koffie, Bali chocomel, doerian koffie, Bali mochacino, rosella thee, herbal thee, Lemon grass thee, Limoen thee, gember thee en mangosteen thee. De één wat lekkerder dan de andere, ook hebben we Bali cake geprobeerd. Vanaf de coffee farm terug gereden naar Ubud, langs prachtige rijstveld wegen. In Ubud een pauze genomen in ons hotel en daarna de rijstveld wandeltocht gemaakt, het begin van de weg was wat moeilijk te vinden, maar was een geweldig mooie route. In de avond bij de pizzeria gegeten.

Dag 338
Goed uitgerust zijn we naar Gunung Kawi gereden, een tempel, die prachtig gelegen ligt tussen de rijstvelden. Eerst maakten we er een mooie wandeling heen en aan het eind kwam je bij de tempel aan, die half in de rotsen was uit gehakt. Wel weer erg toeristisch. Vanaf de tempel zijn we naar Gunung Batur gereden, de tweede vulkaan van Bali. Via een Mooie weg zijn we hierheen gereden, totdat ze ons tegen hielden en zeiden dat we moesten betalen om verder te rijden, wij vroegen  waarvoor dan, zei zeiden voor Gunung Batur. Het was geen mooie dag, dus wij hadden geen zin om te betalen. Hier werden ze nog boos om ook. Wij terug gereden en via een andere weg naar Gunung Batur gereden. Hier werden we niet tegengehouden, maar later bleken we gewoon langs de post heen gereden te hebben zonder dat we het wisten, maar nu konden we wel gratis heen. Door de regenachtige dag zagen we de vulkaan niet en ook het meer aan de voet van de vulkaan niet. Toch naar het meer gereden om te lunchen en tijdens de lunch klaarde het op. We probeerden rond het meer te rijden, maar halverwege vonden we de weg niet meer en zijn we terug gereden naar het begin en vanaf hier terug naar Ubud.

Dag 339
Ons laatste motor ritje in Ubud, dit keer een lange weg. Het was ongeveer anderhalf uur rijden naar Danau Bratan, een prachtig vulkaan meer. Eigenlijk zijn hier drie meren. Bij het eerste meer een tempel bekeken, die op het meer is gebouwd, erg mooi om te zien. Voor de rest stelde de tempel niet veel voor. Vanaf het eerste meer naar de volgende meren gereden, de weg is gebouwd op een rim van een oude vulkaan, waar je prachtige uitzichten hebt over de drie meren. Hier kan je ook mooie wandelingen maken, wij hebben een wandeling gemaakt naar een waterval. Hier liepen we door het bos, waar al van de rotsen water af viel en op verschillende plaatsen waren watervallen. Het hoogtepunt was de grootste waterval die uitkwam in een plas water, waar je kon zwemmen, jammer genoeg onze zwemkleding vergeten. De terugweg naar Ubud was wat minder om te rijden, veel in de file gestaan, en we waren net op tijd terug voor onze afspraak met Ko en Lizzie. Met hun zijn we in de buurt van Ubud reigers gaan spotten. Rond de zonsondergang komen de witte reigers van heel Balie naar een dorp gevlogen, hier blijven ze dan even en daarna vertrekken ze weer naar waar ze vandaan komen. We zaten op een leuk plekje tussen de rijstvelden, en van alle kanten kwamen de vogels. Na het vogelspotten hebben we ons laatste dinertje met ons vieren gehouden bij de pizzeria, Ko en Lizzie vertrekken volgende week terug naar Nederland. Kenny had wel een hele rara pizza besteld, eentje met jam, fruit, ijs en slagroom.

Dag 340
Onze laatste dag in Ubud hebben we van hotel gewisseld, omdat dit hotel waar we eerst in zaten vol zit. Gelukkig was het andere hotel niet ver weg. Hier heerlijk aan het zwembad gezeten. In de middag ons busticket naar Lombok geregeld. Ook hebben we de watertempel van Ubud nog bekeken, niet erg bijzonder. In de avond gegeten bij een restaurant, die aan een school zit voor geestelijke gehandicapten. Deze school is opgericht door een Nederlander die zelf een geestelijke gehandicapte dochter heeft. In Indonesië wordt het als een taboe gezien als je een kind krijgt met een beperking en de overheid trekt hier geen geld voor uit. Deze school is gratis voor kinderen met een beperking en sommige kunnen uiteindelijk werk krijgen in het restaurant. Door te eten in het restaurant steun je deze school. Het eten was niet erg bijzonder, maar de mensen waren supervriendelijk en we kregen een rondleiding door de school. Wat erg grappig is, is dat er op Nederlandse wijze wordt les gegeven, en dat zie je vaak terug in de klaslokalen.