Gunung Rinjani & Kuta Lombok

Dag 346
Om twaalf uur zouden we worden opgehaald voor onze trekking naar de vulkaan Rinjani. In de ochtend uitgerust en nog een goede lunch gehad bij de Macdo, we weten niet wat ons te wachten staat. Netjes om twaalf uur werden we opgehaald met een privé auto, deze bracht ons naar Senaru, het dorpje aan de voet van de vulkaan. Hier zijn we naar het kantoor van Adi Trekking gebracht, waar we een briefing kregen voor de komende dagen. Daarna zijn we naar ons hotel gebracht, waar we een uurtje rust kregen. In het hotel werden we opgehaald door een gids die ons naar twee prachtige watervallen heeft gebracht, je kon hier zwemmen, maar dit hebben we niet gedaan, het was behoorlijk koud. Na deze trekking werden we in de avond opgewacht door onze gids voor de komende dagen, hier even mee gebabbeld en daarna kregen we een maaltijd naar keuze in het restaurant van het hotel. In de avond vroeg naar bed gegaan, voor de zware tocht de komende dagen.

.         .        

Dag 347
Om zes uur moesten we opstaan om te gaan ontbijten en om zeven uur werden we opgehaald door onze gids en dragers, we kregen drie dragers mee met ons tweeën. Vanaf Senaru gingen we naar de ander kant van de vulkaan, waar onze trekking begon in Sembalun. Hier zijn we om half negen aan begonnen, nadat we ons hadden in geschreven bij de park office. Het eerste stuk was in een heuvelachtig gebied, alleen in de volle zon, dit was al een erg pittig stuk. Bij Post 1 hadden we onze eerste stop, waar we wat koekjes en water kregen. De Post lag op 1300 hoogtemeter. Vanaf hier konden we verder lopen naar Post 2 waar we hebben geluncht, deze ligt op 1500 hoogtemeter. Op de Post stonden onze stoeltjes al klaar op een matje, hier zag je goed het verschil tussen de trekking agentschappen. Wie iets meer betaalde had beter eten, drinken en een stoeltje. Als lunch kregen we verschillende groenten met rijst, tempeh, tofu, kroepoek, verschillende fruit soorten, frisdranken en thee. Het was echt veel teveel eten. Vanaf Post 2 naar Post 3 toe was een pittig stuk, maar het viel nog mee. Post 3 ligt op 1800 meter. Hier weer een korte pauze gehad, en daarna kwam het zwaarste stuk van de tocht, drie uur lang omhoog klimmen. Vooral voor Kenny was dit erg zwaar, na de lunch voelde hij zich niet zo goed en was hij erg misselijk, dus voor hem kwam er geen eind aan de lange en zware tocht. Eindelijk kwamen we op de rim aan, waar we ook gingen kamperen, dit is op 2600 hoogtemeter. Op de rim zagen we al veel tentjes staan en ook onze stond er al tussen. We hadden een prachtig uitzicht over het kratermeer en de nieuwe vulkaan die in het kratermeer staat. Aan de andere kant zagen we de top van Rinjani, 3724 hoogtemeter, deze moeten we deze nacht beklimmen, het ziet er al heel erg zwaar en hoog uit. Naast onze tent hadden we ook een toilet tent, dit is een gat gegraven in de grond met een zeil er omheen, zodat je privé kan plassen. In de avond kregen we curry soep als diner. We zijn vroeg naar bed gegaan, want het werd behoorlijk koud, 10 graden, op de rim. Ook moeten we om half twee opstaan om naar de top te klimmen, dus we hadden onze slaap wel nodig.

          .         .         .        

Dag 348
Om half twee ging onze wekker en kregen we een broodje met jam, daarna om drie uur vertrokken de top op. Femke is jammer genoeg kotsmisselijk begonnen en voor haar begon het al gelijk zwaar. Voor Kenny ging het de eerste drie uur erg goed af. Het eerste stuk was zwaar klimmen door los zand heen, waar je twee stappen vooruit ging en dan weer een stap terug schoof. Daarna was er een stuk wat vrij plat was, voordat je aan de laatste 500 meter klim begon wat gigantisch zwaar was. Dit werd ook als het ergste stuk gezien. Op honderd meter van de top kwam Femke Kenny eindelijk weer tegen, hij zat verkleumd op de grond. Femke zei nog kom op nog een klein stukje en we zijn er, maar het lukte echt niet meer, het was ijskoud en de zon kwam al op. We kwamen een gids tegen van een andere groep die tegen ons zei dat het uitzicht vanaf hier is niet veel anders was dan op de top, dus hebben we gezegd we houden het zo, want we moeten ook nog terug komen en elk jaar valt er wel een dode, doordat deze de top heeft gehaald met veel moeite en dan concentratie verliest in het naar beneden gaan. De weg terug liepen we bijna helemaal alleen en zagen we bijna heel het eiland lombok. Onderweg kwamen we nog twee Nederlanders tegen die het ook hadden opgegeven en met ons terug gingen. We hebben misschien net niet de top gehaald, maar we waren super trots op ons zelf. Terug was iets makkelijker te lopen en bij het kamp terug gekomen stond er een hamburger met frietjes voor ons klaar. Dit hebben we gegeten met een prachtig uitzicht. Na het eten even een uurtje gelegen, daarna moesten we nog verder, want we moeten naar het volgende kamp. We moesten nog drie uur dalen naar het meer dat op 2000 hoogtemeter ligt. Ook dit was een pittige afdaling, vooral na zo'n nacht klimmen. Onderweg hebben we nog geluncht, mie goreng. Bij het meer aangekomen werd onze tent opgezet en kregen we een welverdiend biertje. Daarna gingen we naar de hotsprings, waar we ons konden douchen. Het water was een heerlijke 40 graden en hier hebben we ons lekker gewassen en ontspannen. Het meer konden we jammer genoeg niet zien, door de mist die elke dag rond 11 uur de krater binnenkomt. In de avond nog nasi goreng gegeten en weer op tijd het bed in gegaan. Ook hier was het erg koud en we waren kapot van de trekking die dag.

.         .         .        

Dag 349
Om zes uur opgestaan om de zonsopgang bij het meer te zien. Het was een prachtig uitzicht. Na het ontbijt zijn we vertrokken om de andere kant van het meer de rim te gaan beklimmen. Hier deden we een tweeënhalf uur over. We hadden vele mooie foto momenten, omdat er nog geen wolk in de krater hing. Op de rim kwamen de wolken langzaam binnen. We hadden de keuze om op de rim te slapen of nog een 600 meter te dalen, zodat we de dag erna minder hoefden te dalen. We kozen voor het laatste. Net na de rim nog geluncht, spaghetti bolognese. De afdaling was erg zwaar, veel zand en losse stenen, dus we hebben zeker nog anderhalf uur gedaald. Bij Post 3 werd onze tent opgezet, dit lag op een 2000 hoogtemeter. Hier heeft Kenny samen met een drager hout gesprokkeld voor een kampvuur in de avond, hier gezellig aan gezeten in de avond. Ook hebben we hier nog een biertje genuttigd. Als diner hadden we gado-gado.

.                   .        

Dag 350
Onze laatste dag afdalen ging super gemakkelijk. Het eerste stuk van Post 3 naar Post 2 ging erg snel en we hadden er maar een uurtje voor nodig. Bij Post 2, 1500 hoogtemeter, hebben we een beetje gerust. Daarna moesten we nog naar 600 hoogtemeter afdalen naar Post 1 toe, waar we onze lunch kregen. Dit was een groentesoep. Na de lunch hebben we afscheid genomen van onze dragers en aan 1 van de dragers heeft Femke haar sportschoenen gegeven, want hij heeft de hele berg op slippers gelopen. Hij vond zijn nieuwe schoenen geweldig en heeft ze gelijk aangetrokken. Iets van Post 1 af werden we opgehaald door een auto die ons naar het kantoor van Adi trekking bracht. Hier werden we opgewacht met een ijskoud biertje en een leuk t-shirt. Na het biertje zijn we met de auto naar Kuta Lombok gebracht, dit was een drie uur durende rit, maar onderweg kregen we van de chauffeur nog allemaal Indonesische hapjes. Ook zagen we op verschillende plaatsen kindjes in traditionele kleding lopen voor de vrijheidsdag van morgen. In Kuta Lombok afgezet bij ons hotel. Hier direct een brommer gehuurd, want alles was ver weg van het hotel en in de avond heeft Femke heerlijke burritos gegeten en Kenny een pizza.

Dag 351
In de middag gaan eten in Kuta en een bus-boot geregeld terug naar Bali. Voor de rest zijn we op de brommer de kust afgereden ten westen van Kuta en daarbij vele mooie stranden gezien. Voor de rest van de dag rustig aan gedaan en in de avond nog genoten van de volle maan boven Kuta Beach.

Dag 352
Deze dag de oostkant van Kuta bekeken. Deze kant vonden we zelf iets minder bijzonder. In de avond bij een heerlijk etenstentje gegeten, het was alleen heel zielig want de eigenaar zag het niet goed meer zitten, omdat hij niet veel klanten had. Kenny heeft hun huis nog gezien en dat zag er ook allemaal heel zielig uit. We hadden medelijden met deze lieve familie. We hebben hun beloofd om morgenmiddag nog een lekkere hamburger bij hun te eten.

Dag 353
Onze laatste dag in Kuta Lombok hebben we besteed aan surfen. Vooral Kenny heeft erg lang in het water gelegen en al een paar blauwe golven gepakt. In de middag als lunch bij die familie gegeten en in de namiddag rustig aan gedaan. In de avond een biertje gepakt met een mooie zonsondergang.

Dag 354
Vandaag zou een lange dag worden, we zouden normaal gesproken om half tien worden opgehaald en uiteindelijk kwamen ze met een volle auto om tien uur. Toen beseften ze dat het niet ging passen. We moesten de tassen boven op het dak leggen en dan werden ze vastgebonden. Allemaal erg professioneel. Uiteindelijk allemaal de auto in en vroegen we of we de ferry van 11 uur wel zouden halen zoals beloofd was, lachten ze ons alleen maar wat uit. Het was van Kuta ongeveer een uur naar de ferry en natuurlijk waren we te laat voor de ferry, wij zeggen daar wat van tegen degene die daar de tickets regelde, zegt die nee het wordt de twaalf uur ferry, wij al niet te spreken, maar veel konden we er niet aan doen. Uiteindelijk is om half twee de ferry vertrokken, maar tweeënhalf uur te laat. Gelukkig deed de ferry er in plaats van vijf uur maar vier uur over en kwamen we om half zes aan in Pandangbai, vanwaar we met een bus naar Ubud zouden worden gebracht. Alleen hier begon het gezeik alweer, jullie zijn van de langzame boot dus jullie moeten wachten, wij hebben nooit een keus gehad langzaam of snel. We hebben zeker een uur staan wachten tot wij uiteindelijk mochten. De rit was zeker een uur en we werden nog buiten Ubud afgezet ook, terwijl ons beloofd was bij het hotel, dus wij ons goed kwaad maken en zijn reden was, ja jullie zijn van de langzame boot. Die kerels maakt ons daar uit voor van alles en zei dat als wij nu niet gewoon te voet gingen hij de politie ging bellen, dus wij toen maar twee kilometer te voet naar Ubud. We hadden genoeg van deze dag, waar we de hele dag te kakken werden gezet. Uiteindelijk om acht uur kwamen we aan in onze homestay, waar we eindelijk met vriendelijke mensen te maken kregen. Nog snel een pizza gegeten, bij onze favoriete pizzeria van Ubud.

Ons filmpje van de Rinjani trekking is te zien onder het tabblad video, zeker de moeite waard en niet te zien op facebook wegens auteursrechten!